Informacja Administratora

Na podstawie art. 13 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), Dz. U. UE. L. 2016.119.1 z dnia 4 maja 2016r., dalej RODO informuję:
1. dane Administratora i Inspektora Ochrony Danych znajdują się w linku „Ochrona danych osobowych”,
2. Pana/Pani dane osobowe w postaci adresu IP, są przetwarzane w celu udostępniania strony internetowej oraz wypełnienia obowiązków prawnych spoczywających na administratorze(art.6 ust.1 lit.c RODO),
3. jeżeli korzysta Pan/Pani z odnośnika na stronie będącego adresem e-mail placówki to zgadza się Pan/Pani na przetwarzanie danych w celu udzielenia odpowiedzi,
4. dane osobowe mogą być przekazywane organom państwowym, organom ochrony prawnej (Policja, Prokuratura, Sąd) lub organom samorządu terytorialnego w związku z prowadzonym postępowaniem,
5. Pana/Pani dane osobowe nie będą przekazywane do państwa trzeciego ani do organizacji międzynarodowej,
6. Pana/Pani dane osobowe będą przetwarzane wyłącznie przez okres i w zakresie niezbędnym do realizacji celu przetwarzania,
7. przysługuje Panu/Pani prawo dostępu do treści swoich danych osobowych oraz ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania lub prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania,
8. ma Pan/Pani prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych,
9. podanie przez Pana/Panią danych osobowych jest fakultatywne (dobrowolne) w celu udostępnienia strony internetowej,
10. Pana/Pani dane osobowe nie będą podlegały zautomatyzowanym procesom podejmowania decyzji przez Administratora, w tym profilowaniu.
zamknij

Bunt nastolatka. Jak sobie z nim radzić?

Wielu rodziców narzeka na swoje dorastające dzieci, na to że nie są w stanie się z nimi porozumieć, że się denerwują przy zwróceniu uwagi, że potrafią płakać bez powodu. Pojawia się pytanie, co się stało z naszym dzieckiem? Spróbuję zatem odpowiedzieć, jak towarzyszyć dziecku w tym trudnym okresie, nie tracąc z nim kontaktu.

To, że młody człowiek staje się drażliwy, kłótliwy, zachowuje się nieprzewidywalnie, często zmienia zdanie, reaguje emocjonalnie jest normalne, to niezbędny element dojrzewania. Nastolatek musi pozyskiwać coraz większą autonomię, by w końcu uniezależnić się od rodziców. W związku z powyższym ponosi konsekwencje własnych zachowań, wyborów. Nastolatek wcale nie potrzebuje ciągłego ratowania z opresji, a zdarza się, że rodzice mają z tym problem. Chcąc uchronić swoje dziecko przed trudnościami, porażkami, nakazując lub zabraniając jeszcze bardziej wzmaga złość i niezgodę u dziecka. Jeżeli rodzic chce być dla dziecka osoba znaczącą, której warto posłuchać, szanować, naśladować, chce by nastolatek przestrzegał ustalonych wspólnie reguł, to musi autentycznie zainteresować się jego światem.

Oznacza to nie mniej, nie więcej, jak:

  • wspierać emocjonalnie,
  • wysłuchiwać,
  • być autentycznym,
  • udzielać wskazówek, kiedy dziecko o to poprosi,
  • być obecnym w życiu dziecka,
  • być otwartym na dziecko.

Każdy nastolatek potrzebuje, żeby rodzice go:

  • kochali,
  • ufali mu,
  • rozmawiali z nim.

Rodzicu, pamiętaj, że zbyt duże zaangażowanie w życie nastolatka, będzie skutkowało zachowaniami buntowniczymi, zbyt małe zaś spowoduje poczucie osamotnienia. Optymalne zaangażowanie, to postawienie się w roli sparingpartnera, czyli kogoś, kto mówi o swoich przekonaniach, wartościach, przekonuje, zachęca, natomiast nie sięga po przymus. Nastolatek potrzebuje olbrzymiej dawki zaufania, ale oczekuje też, by rodzice wycofali się z „pierwszego frontu” życia dziecka i zostali nieco w tyle, gdyby dziecko potrzebowało od nich wsparcia.
Nastolatek ma się dobrze, kiedy jego rodzice mają się dobrze.

Małe dzieci zwykle traktują rodziców jako nieskazitelnych bohaterów i wzór do naśladowania. Nastolatki już zdają sobie sprawę, że jesteśmy zwyczajnymi ludźmi, że mamy swoje wady i ograniczenia. Dystans emocjonalny, jaki tworzą nasze nastolatki, jest im niezbędny i wspomaga je w wychodzeniu z domu rodzinnego bez lęku i poczucia winy, że zostawiają swoich kochanych rodziców. W myśl indyjskiego przysłowia: „Dziecko jest gościem w twoim domu. Nakarm, naucz i puść wolno”.

Pedagog szkolny
Dorota Karp

Artykuł powstał na podstawie treści Marzeny Jasińskiej w portalu Librus rodzina
Źródło: „Nastolatki- kiedy kończy się wychowanie”. Jasper Juul. Wyd. MiND. Podkowa Leśna, 2014.